Liczba stron: 132
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
RUska klaSyKA
Znajdujemy się w małym, ciemnym pomieszczeniu. Na brudnej od keczupu kanapie siedzi mężczyzna. Patrzy w telewizor, majestatycznie okupujący jedyną komodę. Na ekranie tańczą kobiety. Do pokoju wchodzi inny mężczyzna. Ma na sobie koszulkę z logiem firmy produkującej korniszony i czapkę z pomponem.
Wacław 1: Cześć Wacław.
Wacław 2: Cześć Wacław.
Wacław 1: Wiesz co Wacław? Chciałem ci tylko powiedzieć cześć.
Wacław 2: Aaaa, czaje Wacław. No to dobrze, że ci odpowiedziałem na twoje cześć.
Wacław 1: No dobrze Wacław. To nie będę ci przeszkadzał.
Wacław 2: Nie no Wacław, skoro już jesteś, to chodź i oglądaj ze mną. Zajebista rzecz. A że gadać nie będziesz, to jakoś zniosę twoje towarzystwo.
Wacław 1: Kumam Wacław. To siadam.
Wacław i Wacław oglądają film. Pełen napięcia taniec właśnie się skończył. W szerokim kadrze pojawia się niewielkie, ciemne pomieszczenie. Na brudnej od keczupu kanapie siedzi mężczyzna. W rękach trzyma czytnik z ebookami. Do pokoju wchodzi inny mężczyzna. Ma na sobie koszulkę z logiem firmy produkującej cebulki marynowane i czapkę z daszkiem.
Wacław 3: Cześć Wacław. Co tam czytasz?
Wacław 4: Książkę Wacław, książkę.
Wacław 3: A co to za książką jest? Powieść?
Wacław 4. Nie Wacław, to opowiadania są.
Wacław 3: A o czym te opowiadania są?
Wacław 4: Jakby ci to wyjaśnić Wacław. Kojarzysz Dostojewskiego albo Czechowa? Recenzja Jon Fosse książki.
Wacław 3: No ba Wacław! Ten pierwszy pisał książki, a ten drugi, to chyba też pisał książki.
Wacław 4: No proszę Wacław. Nie spodziewałem się po tobie takiej inteligencji. A wiesz kiedy pisali?
Wacław 3: To było dawno. Bo ja wiem. Jak pierwszą Coca Colę przelali do żołądka testera?
Wacław 4: Całkiem nieźle, chociaż Dostojewski to nawet trochę wcześniej tworzył. Dla nas najważniejsze jest to, że obaj są klasykami. I jako tacy, czytani są wszędzie. W Rosji, Polsce, USA czy Mongolii. Zna ich każdy oczytany człowiek. Co jednak z tymi, którzy nie czytają?
Wacław 3: A co ma być?
Wacław 4: Więc oni Wacław też czasami czytają. Ale nie starocie. Czytają badziewia Wacław. A wśród tych badziewi znajdziesz też nowych Dostojewskich i Czechowów.
Wacław 3: A ci skąd się wzięli?
Wacław 4: To fałszerze Wacław. Podrabiają klasyków. Dość kuriozalnie.
Wacław 3: Kuriozalnie, czyli jak?
Wacław 4: Sam zobacz Wacław. Kojarzysz Stiepana Trofimowicza?
Wacław 3: Ni chuja.
Wacław 4: To jest proszę ja ciebie bohater „Biesów”, to znaczy grubaśnej książki Dostojewskiego. Taki wiesz, cycuś glancuś. No więc ten Stiepan w opowiadaniu „Z życiem za pan brat” zostaje wtrącony do celi. Siedzi tam całymi dniami, a jak zasypia, to mu przynoszą żarcie. A że jest szlachetny, to ma problem ze zrobieniem gówna bez kibla. W pewnym momencie jednak pęka. I tak sra i je, sra i je. Jak jakieś perpetuum mobile. Niestety ilość gówna się powiększa, zabierając mu tym samym przestrzeń życiową. I wiesz co on robi?
Wacław 3: Nie Wacław, nie wiem.
Wacław 4: Zaczyna robić z nich cegły. A potem ściany, meble, długopis. Wreszcie robi też kobietę.
Wacław 3: Dobra Wacław, ja tu mówię dość. Boję się myśleć, co on z tą gównianą pannicą wyrabia.
Wacław 4: I słusznie Wacław, bo to jest niesmaczne. Dobrze jednak pokazuje, jak w tej książce wykoślawiają klasykę. Ba, robią sobie jaja też z nas! Recenzja Jon Fosse książki.
Wacław 3: Czyli czytasz zbiór o gównie tak?
Wacław 4: Nie tylko Wacław. W takiej „Miłość ci wszystko wybaczy” bohaterką jest niejaka Larysa Dmitrijewna. Ją można znać ze sztuk Aleksandra Ostrowskiego, ale ciebie o takie kompetencje nie podejrzewam. No więc ta Larysa pozwala pisać na swoim ciele książkę.
Wacław 3: Po cholerę?
Wacław 4: Żeby jej ukochany, mógł później ją przeczytać. Czaisz?
Wacław 3: Ha ha, na pewno przeczytał ją tam DOGŁĘBNIE!
Wacław 4: Nie wyobrażaj sobie za dużo Wacław! Ale faktycznie jest tu jakaś namiętność. Zresztą nie tylko tu. W „Sztuce kochania” Iwan Andriejewicz Kryłow pragnie niejakiej Nadjeżdy Siemionówny…
Wacław 3: Kim jest ten Kryłow?
Wacław 4: Wygoogluj sobie go Wacław. Recenzja Jon Fosse książki. On lubił pisać, także o psach. I właśnie w tym opowiadaniu to pies zabija jego ukochaną. Jakby tego było mało w „Oderwanym”, czyli kolejnym tekście, ten sam Kryłow pogrążony w rozpaczy zaczyna pisać drastyczne reportaże.
Wacław 3: Biedak.
Wacław 4: To prawda. Gorzej już upaść nie mógł. I co gorsza nikt mu nie chce pomóc. Ma pecha chłop, że nie poznał Feraponta.
Wacław 3: Fera kogo?
Wacław 4: Feraponta Wacław. Gość pierwotnie znalazł się w „Braciach Karamazow” Dostojewskiego, ale w nowym ujęciu służył dobrą radą każdemu potrzebującemu. Jak dzieci zmarły w wypadku, to podczas kazania wspomniał o braku małych aniołków w niebie. Gdy ludzie zmarli w kopalni, on zrzucił to na pychę. Bo czyż Bóg dał ludziom łapy żeby kopali w ziemi? A po gwałcie i morderstwie na młodej piękności planował piętnować jej lubieżny styl bycia. Ferapont to mądry człowiek, z ciekawym spojrzeniem na rzeczywistość. Na pewno pomógłby Kryłowowi.
Wacław 3: Za dużo tych nazwisk Wacław. Już mi się mózg poci. Weź no mi przeczytaj jakieś zdanie z tego cudeńka, co mi się relaks włączy:
Wacław 4: „Tam gdzie zbierze się więcej ludzi, zawsze powstaje jakaś chujnia”
Wacław 3: Kurwa Wacław. Co to ma być?
Wacław 4: To o wieży Babel. Recenzja Jon Fosse książki.
Wacław 3: Dobra, mam dość! Serio. Jeszcze mi powiedz, że jest tam opis życia samotnego faceta z milionem kobiet.
Wacław 4: Właściwie to masz rację.
Wacław 3: A homoseksualizm?
Wacław 4: A jakże.
Wacław 3: A kopulacja z guźcem?
Wacław 4: Tego akurat nie.
Wacław 3: To nic nie zmienia! Wacław to jest bełkot. Martwię się o ciebie.
Wacław 4: Wyluzuj stary. To jest całkiem zabawne, sprawnie napisane. W jakimś tam sensie przypomina nam o korzeniach literatury. Nawet Rogasiowi się podoba.
Wacław 3: Komu?
Wacław 4: No Rogasiowi. Temu tam redaktorzynie. Recenzja Jon Fosse książki.
Wacław 3: W dupie ma Rogasia. Wacław a czemu ty ciągle powtarzasz recenzja Jon Fosse książki?
Wacław 4: A żeby mi się lepiej w googlu pozycjonowało.
Wacław 3: Ale czemu Fosse? Przecież ja tu widzę na okładce Daniel Majling.
Wacław 4: Słuchaj. Powiem szczerze. Majling to fajny gość. Naprawdę. Nawet bródkę nosi. Jego problem jest jednak taki, że praktycznie nikt go nie zna. No sam powiedz, czy znałeś Majlinga, zanim mnie odwiedziłeś?
Wacław 3: Nie, ale tego Fosy też nie znałem.
Wacław 4: Ale Fosse poznasz za rok, może dwa, jak już tego Nobla dostanie. I wiesz co? Wtedy to właśnie nasz dialog ludzie będą czytać!
Wacław 3: I co im to da?
Wacław 4. A chuj wie.
Telewizor wyłączył się. W pokoju nastała ciemność.
Wacław 2: Kurwa nie teraz! Włącznie mi prąd frajerzy! Natychmiast!
Po minucie ciszy.
Wacław
2: Dzizasz! Ubogim to zawsze wiatr w oczy. A ty co myślisz Wacław?
Wacław 1: To było bardzo ciekawe. Szczególnie
ten moment, jak ten drugi Wacław mówił o seksie.
Wacław 2: Tobie to tylko jedno w głowie Wacław. Na szczęście w normalnym świecie nikt takiego gówna nie wyda.
Kurtyna opada.
NAPRAWDĘ PILNE SKUTECZNE rzucanie zaklęć, które pomogą przywrócić dawną kochankę i uratować małżeństwo
OdpowiedzUsuńWitam wszystkich, mam na imię Rosalba, jestem tak przytłoczona radością, wszystko dzięki Dr.GURU. Mój mąż kilka lat temu zostawił mnie dla innej kobiety i byłam bardzo zdruzgotana, bo nigdy mu nic złego nie zrobiłam, zostałam z dwójką dzieci i mało płatną pracą. Prawie się poddawałam, dopóki nie zobaczyłam w Internecie zeznań o Dr.GURU, jak pomógł wielu ludziom, więc niespodziewanie skontaktowałam się z nim 24 godziny po tym, jak zrobiłam to, o co prosi mnie lekarz, mój mąż wrócił dzień po błaganiu o zaklęcie mi wybaczyć i obiecał, że nigdy nie odejdę. Mój mąż wrócił już od 6 miesięcy i nigdy nie mieliśmy żadnych problemów, cieszę się, że nie zwątpiłam w Dr.GURU. Teraz jestem pewien, że potrafi szybko rozwiązać wszelkie problemy. Możesz również skontaktować się z nim w celu uzyskania pomocy.
E-mail: saguruu087@gmail.com