Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Podsumowanie roku 2017. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Podsumowanie roku 2017. Pokaż wszystkie posty

PODSUMOWANIE FILMOWE 2017 ROKU

W 2017 roku obejrzałem łącznie 227 filmów. Średnia wystawionych ocen wyniosła 5,87. Najwyżej ocenionymi filmami były:
  1. "Dziura" (1960) - Jacques Becker - 9/10
  2. "Obrazy starego świata" (1972) - Dusan Hanak - 9/10
  3. "Zły śpi spokojnie" (1960) - Akira Kurosawa - 9/10 
  4. "Złotoręki" (1955) - Otto Preminger - 9/10
  5.  "Przemijanie" (1970) - Akio Jissoji - 9/10
  6. "Nosferatu - symfonia grozy" (1922) - F.W. Murnau - 9/10
 Kadr z filmu "Dziura"

  Kadr z filmu "Obrazy starego świata"

  Kadr z filmu "Zły śpi spokojnie"

 Kadr z filmu "Przmijanie"

 Kadr z filmu "Złotoręki"

 Kadr z filmu "Nosferatu symfonia grozy"

Przyznane nagrody:
Najlepszy film: "Dziura" (1960) - Jacques Becker 
Najgorszy film: "Martwe wody" (2016) - Bruno Dumont 
Najdłuższy film: "Z tego co było, po tym co było" (2014) - Lav Diaz - 5 godzin 38 minut
Najlepszy film krótkometrażowy: "Borrowed Time" (2015) - Lou Hamou-Lhadj, Andrew Coats
Najlepsza animacja: "Tehran Taboo" (2017) - Ali Soozandeh 
Najlepsza muzyka: "La la land" (2016) - Justin Hurwitz
Najlepsze zdjęcia: "Sól ziemi" (2014) - Juliano Ribeiro Salgado
Najlepszy dramat: "Party" (2017) - Sally Potter
Najlepszy film 2017 roku: "Ciambra" (2017) - Jonas Carpignano

Znalezione obrazy dla zapytania Le sel de la terre 
Znalezione obrazy dla zapytania Le sel de la terre
Znalezione obrazy dla zapytania Le sel de la terre 
Znalezione obrazy dla zapytania Le sel de la terre 
Zdjęcia z filmu "Sól ziemi" 
Wyróżnienia:
Za formę "Twój Vincent" (2017) - Dorota Kobiela
Za przywrócenie wiary w nowe kino amerykańskie - "Manchester by the see" (2016) - Kenneth Lonergan
Za poetyckość - "Patterson" (2016) - Jim Jarmusch
Najbardziej zapadająca w pamięć scena - zdrada przyjaciela w filmie "Ciambra"

Dodatkowe wyróżnienia dla filmów wartych uwagi: "As w potrzasku", "Obóz w Thiaroye", "Droga na wschód", "Cztery noce marzeń", "Zapomniani", "Cleo od piątej do siódmej", "Wielkie miasto", "Bitwa o Algier", "Mobile Homes", "Bogini", "Dusza i ciało", "Marynarz słodkich wód"

Najchętniej oglądani reżyserzy:
  1. Ousmane Sembene - Z Wikipedii "senegalski reżyser filmowy, aktor, scenarzysta oraz pisarz tworzący w języku francuskim. W 1946 wyjechał nielegalnie do Francji, gdzie przez kilka lat utrzymywał się z różnych zajęć. W czasie, kiedy był dokerem w Marsylii, prowadził działalność związkową. Od 1956 publikował swoje powieści. W 1960 rozpoczął podróż po Afryce. Odwiedził między innymi Mali, Gwineę i Kongo. Podróż ta zrodziła w nim myśl o pokazaniu tego regionu w filmie. W 1961 podjął studia w szkole filmowej w Moskwie. Później, kilka lat po powrocie do kraju, został przewodniczącym stowarzyszenia filmowców Senegalu. Zasłynął jako autor opowiadań oraz powieści społeczno-obyczajowych i politycznych, takich jak Les bouts de bois de Dieu (1960), L’Harmattan (1964), Xala (1973). Był także reżyserem filmów dokumentalnych i fabularnych (m.in. La noire de... 1966). Oficer Legii Honorowej Republiki Francuskiej." Za najlepszy film uznaje się "Xala", który widziałem parę lat tematu. W tym roku do grona obejrzanych dzieł tego jednego z najwybitniejszych reżyserów afrykańskich dorzuciłem 6 filmów. Każdy film długometrażowy jest warty uwagi. Sembene tworzył kino społecznie zaangażowane, z dużą ilością materiałów etnograficznych, odtworzeniem wierzeń i zwyczajów tamtejszej ludności. Są to filmy niezwykle barwne, a przy tym posiadają naprawdę ciekawe fabuły. Gorąco polecam tę postać. Obejrzane w tym roku: "Murzynka pani X...", "Obóz w Thiaroye", "Moolaadé", "Przekaz pocztowy", "Borom sarret", "Niaye
  2. Ernst Lubitsch - z Wikipedii "niemiecko-amerykański reżyser żydowskiego pochodzenia. Był praktykantem krawieckim. Potem występował w zespole Maxa Reinhardta. Jednocześnie grał w krótkich filmach komediowych. Od 1914 sam je reżyserował. Pierwsze sukcesy to - komedia Księżniczka ostryg (1919) i kostiumowy film Madame Dubary (1919) z Polą Negri. Reżyserował wiele filmów z Polą Negri (Carmen (1918), Oczy mumii (1918), Samurun (1920), Dzika kotka (1921)). Szybko został dostrzeżony za oceanem i zaangażowany do Hollywood, gdzie zrealizował liczne filmy np. Rosita, śpiewaczka ulicy (1923) z Mary Pickford, Cesarzowa (1924) z Polą Negri. Udźwiękowienie filmu umożliwiło mu zajęcie się musicalem. Zrealizował wówczas filmy Parada miłości (1929), Monte Carlo (1930), Wesoła wdówka (1934). Nadal realizował również inteligentne komedie: Sztuka życia (1933), Ninoczka (1939) z Gretą Garbo, Być albo nie być (1942) z Carol Lombard. Jego styl określano Lubitsh Touch. W 1946 otrzymał Oscara za całokształt twórczości. Rok później zmarł na zawał serca." Dla mnie Ernst Lubitsch to przede wszystkim jeden z prekursorów trójkąta miłosnego. Ten zabieg wykorzystywał praktycznie w każdym ze swoich pierwszych filmów. W tym okresie tworzył głównie komedie, które od zawsze poprawiały mi humor, jak filmy Chaplina czy Keatona. W tym roku obejrzałem: "Meyer aus Berlin", "Romeo und Julia im Schnee", "Kohlhiesels Töchte", "Schuhpalast Pinkus"
  3. Satyajit Ray - z Wikipedii "indyjski reżyser filmowy; scenarzysta i pisarz. Był pierwszym hinduskim reżyserem, dzięki któremu filmy z Indii wzbudziły zainteresowanie na świecie. Jako początkujący twórca zdobył ogromne uznanie filmową trylogią, na którą składały się filmy: Droga do miasta (1955), Nieugięty (1956) i Świat Apu (1959). Te jak i późniejsze filmy Raya odznaczały się głębokim humanizmem, różnorodnością gatunkową i tematyczną, perfekcyjną realizacją i dbałością o oprawę muzyczną. Tworzył komedie, dramaty, filmy muzyczne i kryminalne. W 1992 otrzymał honorowego Oscara za całokształt twórczości. Zmarł w 3 tygodnie po przyznaniu nagrody." Ray to na pewno najlepszy z wymienionej trójki. Jego trylogia to absolutne arcydzieło światowej kinematografii, ale i oglądane przeze mnie w tym roku dzieła charakteryzują się wysoką jakością. Każdy z obejrzanych filmów długometrażowych w tym roku, odcisnął piętno na światowych festiwalach. W 1964 roku w Berlinie reżyser otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię za "Wielkie Miasto". Konkurencję miał zacną - Imamura i jego "Kobieta owad", Reisz i jego "Noc musi nadejść" czy Lumet i jego "Lombardzista". Rok później "Samotna żona" otrzymała tę samą nagrodę, a w pokonanym boju znaleźli się tym razem między innymi Polański za "Wstręt", Varda za "Szczęście" czy Godard za "Alphaville". Wreszcie w 1973 roku Ray wygrał Złotego Niedźwiedzia za film "Odległy grom". To oczywiście nie jedyne, i wcale nie najlepiej nagradzane jego dzieła. Ray był czterokrotnie nominowany do Złotej Palmy, był nominowany w Wenecji, a za film "Nieugięty" otrzymał nawet Złotego Lwa, w Berlinie oglądano go w konkursie głównym jeszcze z czterema innymi filmami. Jeśli go nie znacie, musicie to zmienić. W tym roku widziałem: "Wielkie miasto", "Odległy grom", "Samotna żona", "Two"








PODSUMOWANIE LITERACKIE 2017 ROKU

Książki przeczytane w 2017 roku
  1. "Syn" - Phillip Meyer - 8/10
  2. "Ślady" - Jakub Małecki - 7/10
  3. "Frankenstein" - Mary Shelley - 7/10
  4. "Akira Kurosawa" - Alicja Helman - 4/10
  5. "Szkice piórkiem" - Andrzej Bobkowski - 6/10
  6. "Martwe dusze" - Mikołaj Gogol - 8/10
  7. "Cynkowi chłopcy" - Swietłana Aleksijewicz - 8/10 - Nobel
  8. "Szarańcza" - Gabriel Garcia Marquez - 6/10 - Nobel
  9. "Lady Day śpiewa bluesa" - Billie Holiday - 7/10 
  10. "Alef" - Jorge Luis Borges - ?
  11. "Bukareszt. Kurz i krew" - Małgorzata Rejmer - 6/10
  12. "Niewiedza" - Milan Kundera - 8/10
  13. "Światu nie mamy czego zazdrościć. Zwyczajne losy mieszkańców Korei Północnej" - Barbara Demick - 8/10
  14. "451° Fahrenheita" - Ray Bradbury - 8/10
  15. "Odpływ" -
  16. Historia oblężenia Lizbony" - Jose Saramago - 7/10 - Nobel
  17. Tunel" - Ernesto Sabato - 7/10
  18. "Lolek" - Adam Wajrak - 8/10
  19. "Echo słońca" - Waldemar Bawołek - 7/10
  20. "Rękopis znaleziony w Saragossie" - Jan Potocki - 10/10
  21. "Córka bajarza" - Monika Radzikowska - 5/10
  22. "Głośniej niż śnieg" - Stefan Hertmans - 3/10
  23. "Kubuś Fatalista i jego pan" - Denis Diderot - 7/10
  24. "Agonia dźwięków" - Jaume Cabre - 7/10
  25. "Kubuś i jego Pan" - Milan Kundera - 7/10
  26. "Dwanaście srok za ogon" - Stanisław Łubieński - 5/10
  27. "Dunkierka. Sukces operacji „Dynamo” - Edward Chatterton - 3/10
  28. "Zeszyty don Rigoberta" - Mario Vargas Llosa - 7/10 -Nobel
  29. "Wchodzi koń do baru" - Dawid Grosman - 9/10 - Man International Booker Prize
  30. "Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki" - Colson Whitehead - 7/10 - Pulitzer
  31. "Problem trzech ciał" - Cixin Liu - 7/10
  32. "My" - Eugeniusz Zamiatin - 5/10
  33. "Zawód: powieściopisarz" - Haruki Murakami - 5/10
  34. "Władca much" - William Golding - 8/10
  35. "Utracony dar słonej krwi" - Alistair MacLeod - 8/10
  36. "Rdza" - Jakub Małecki - 7/10
  37. "Tylko Lola" - Jarosław Kamiński - 6/10
  38. "Kaprysik. Damskie historie" - Mariusz Szczygieł - 4/10
  39. "Pod śniegiem" - Petra Soukupova - 8/10
  40. "Świat dla ciebie zrobiłem" - Zośka Papużanka - 6/10
  41. "Ciemny las" - Cixin Liu - 7/10
  42. "Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji" - Witold Szabłowski - 5/10
  43. "Molloy" - Samuel Beckett - 7/10 - Nobel
  44. "Kochanie, zabiłam nasze koty" - Dorota Masłowska - 7/10
  45. "Czarna" - Wojciech Kuczok - 7/10
  46. "Ścieżki północy" - Richard Flanagan - 7/10 - Nagroda Bookera
Liczba przeczytanych książek: 70
Średnia ocen: 7,58
Najlepsza książka: "Rękopis znaleziony w Saragossie" - Jan Potocki
Najgorsza książka: "Głośniej niż śnieg" - Stefan Hertmans
Odkrycie roku: "Wchodzi koń do baru" - Dawid Grosman
Największe rozczarowanie:"My" - Eugeniusz Zamiatin
Najlepsza książka wydana w Polsce w 2017 roku, przeczytana w 2017 roku: "Utracony dar słonej krwi" - Alistair MacLeod
Najbardziej zapadająca scena w książce: upadek ze statku

10 Najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w 2017 roku